NA
EZEKIEL KAMWAGA
Alimuuliza mwandishi mmoja wa Marekani aliyekuwa akimhoji;
JANA,
ripoti kuhusu utafiti wa kimataifa ulioonyesha kwamba nchi yetu ina hali mbaya
kwenye kigezo cha furaha kwa watu wake ilizua mjadala wa aina yake. Kuna
walioupinga utafiti huo moja kwa moja kwa hoja kwamba ziko nchi zina vita
wakati huu na haiwezekani wananchi wake wakawa na furaha kuliko sisi. Wengine
wakapinga tu kwa sababu huwa wanapinga. Wengine wakaunga mkono kwa sababu za
kisiasa tu.
Kitu
kikubwa ambacho nilikiona jana ni kwamba wengi wetu tulitoa maoni kabla hata ya
kuisoma ripoti yenyewe. Na hili ndilo tatizo kubwa ambalo wengi wetu tunalo.
Tunapenda kutoa maoni katika mambo ambayo ufahamu wetu ni mdogo sana. Nafurahi
kwamba nilijipa muda kuisoma ile ripoti jana. Hapa chini ni mawazo yangu baada
ya kuisoma. Nimeyagawa mawazo yangu katika pande mbili tofauti; kabla ya
kuisoma ripoti hiyo na baada ya kuisoma.
KABLA
YA KUISOMA
Mimi
ni muumini wa dhana kwamba furaha ni jambo gumu sana kulipima kwa mwanadamu.
Nimewahi kuandika humu mitandaoni kwamba kuwa na furaha si jambo unaloweza
kulipima kwa sababu ya wingi wa mali au marafiki.
Ninafahamu
wapo watu masikini wanaokula mara mbili kwa siku – na hili sijasimuliwa maana
nimeishi Dar es Salaam kwa maisha yangu yote, lakini nyumba zao haziishi
kicheko. Ninafahamu
pia watu wenye uwezo wa kuamua wale nini na mara ngapi kwa siku ambao hawana
furaha na wengine wamefikia hatua ya kukatisha maisha yao.Hivyo, kuwa na furaha
au kutokuwa na furaha ni jambo lenye mambo mengi ndani yake.
Katika
mojawapo ya kauli za kukumbukwa za Baba wa Taifa, Mwalimu Julius Nyerere,
kwenye miaka ya 1960, aliwahi kuzungumzia kuhusu furaha ya watu wake. Alisema
katika urais wake, hatajihangaisha na jambo la kuwafanya wananchi wake wawe na
furaha. Kwa mtazamo wake, si kazi ya Rais kuwafanya watu wawe na furaha.
Alisema
atakachohangaika nacho ni kuhakikisha wananchi wanapata huduma zote muhimu.
Wamasai wapate maji ya kulishia mifugo yao, Watanzania watoke katika lindi la
ujinga na umasikini, shule zifunguliwe kila kona ya nchi na mambo mengine. Nakumbuka
aligusia kwamba wakati mwingine, yeye akiwa katika jumba la Ikulu hakuwa na
imani kwamba alikuwa na furaha kuliko Mmasai aliye porini akichunga ng’ombe
wakwe.
Alimuuliza mwandishi mmoja wa Marekani aliyekuwa akimhoji;
“
Unadhani mimi nina furaha hapa Ikulu kuliko Mmasai ambaye ng’ombe wake wana
afya na wanapata kila wanachohitaji?”. Kusema
ukweli, tafsiri yangu ya furaha inafanana na ya Mwalimu. Ukitaka kuwafurahisha
watu, utakuwa na kazi kubwa zaidi. Na hii ni kwa sababu, kuwa na furaha si
jambo lenye kanuni moja. Huo
ndiyo mtazamo wangu kuhusu furaha kabla hata utafiti ule haujaanza kutolewa
(hii ni mara ya sita kutolewa kwa utafiti wa namna hii).
BAADA
YA RIPOTI YA JANA
Wakati
unasoma ripoti hii, kuna wakati unasisimkwa, kuna wakati unasema mmmh na kuna
wakati unacheka. Hii ni kwa sababu walioandika ripoti hii wamegusia maeneo
tofauti na kwenye muktadha tofauti.
LABDA
TUMCHUKULIE PROFESA JEFFREY SACHS.
Katika
utafiti huu, huyu bwana amejikita zaidi katika eneo la afya. Mojawapo ya mambo
yaliyoangaliwa na watafiti kwenye kuamua wapi kuna furaha na wapi hakuna ni
eneo la umri wa kuishi. Nchi ambazo wastani wa kuishi wa mtu wakati unazaliwa,
zina faida kuliko zile ambazo wastani wake ni mdogo.
Sachs
amedadavua nchi yake ya Marekani. Utafiti unaonyesha sehemu ambako watu wana
kipato kikubwa kuna furaha zaidi kuliko kwenye umasikini. Sasa amechambua
kwamba kipato Marekani kimekua sana kwenye miaka ya karibuni lakini cha ajabu
furaha imepungua.
Ndipo
akaja na dhana inaitwa Easterlin Paradox . Jina la Easterlin linatokana na
mtafiti Richard Easterlin aliyegundua dhana hiyo. Kwamba vije nchi watu wana
hela lakini hawana furaha?
Akasema
ni kwa sababu fedha inatakiwa iendane na vigezo vingine ambavyo havihitaji
fedha. Una kampani kiasi gani, unaishi vipi na ndugu na jamaa zako, nani
anakuhudumia ukiwa na shida au adha na mambo mengine. Kwa
Marekani, anasema Sachs, upande huu wa pili umeporomoka sana nchini Marekani.
Watu wana hela lakini wanakula vyakula vinavyowaongezea magonjwa, huduma za
afya ni bei ghali na uhusiano wa mtu na mtu umefifia na matokeo yake watu
wanapata sononi (depression). Mtu mwenye sononi, hata awe na mabilioni kwenye
akaunti yake, hawezi kuwa na furaha.
Kwangu
mimi, kitu kikubwa kuliko vyote katika ripoti hii ni kumhusisha Profesa Mariano
Rojas kutoka Mexico katika utafiti wa mwaka huu. Yeye amezama katika eneo la
Amerika. Amedadavua kwelikweli kuhusu muktadha na mazingira ya bara hilo.
Akaeleza
kuhusu kwanini nchi ambazo kuna vita visivyoisha vya magwangwe wa dawa za
kulevya, uchumi wa kati, jinai na bangi na cocaine ya kutosha mtaani, ziwe na
furaha kama inavyoonekana kwenye utafiti huu. Akasema
jambo kubwa la Amerika Kusini ni utamaduni wao. Unakuta kwenye nyumba moja
wanaishi babu, baba na wajukuu. Watu wana majirani ambao wameishi kwa pamoja
kwa vizazi na vizazi na ule utaratibu wa kufanya kazi na kupumzika na kutenga
muda kwa ajili kukaa pamoja na kucheka.
Maneno
haya yalinikumbusha wakati mmoja mwaka 2004. Nilikwenda Japan kwa mwezi mmoja
kwa ziara ya kikazi na kulikuwa na makundi mengi ya watu kutoka pande tofauti
za dunia. Kundi
lililokuwa bomba sana lilikuwa la watu wa Amerika Kusini. Walikuwa wanatembea
pamoja, wanacheka, wanaimba kwenye Karaoke usiku na walikuwa wanajua kucheza
muziki. Mara nyingi nilikuwa najichomeka kwenye kampani yao ingawa sikuwa
naijua lugha yao ya Kihispania. Vile vicheko na swaga zao tu vilikuwa
vinanikosha.
Kuna
nchi kama Costa Rica, zimeamua kutokuwa na Jeshi tangu mwaka 1949. Badala yake,
wao wameamua kutoka elimu bure kuanzia msingi hadi sekondari. Ukienda
hospitali, dawa zinapatikana bure. Hata
kama mzazi hana fedha, wanaye watasoma na wakienda hospitali watatibiwa. Wakati
huohuo, akirudi nyumbani atakutana na bibi yake kabla wazazi hawajarudi kutoka
kazini. Matokeo yake, jamaa wana furaha sana.
Niliposoma
maelezo ya Profesa Rojas, moja kwa moja nikaunganisha na hali ya kwetu Afrika.
Pamoja na matatizo ya kipato yaliyopo, bado Watanzania (Waafrika), tunaishi kwa
undugu. Mimi nawafahamu watu ambao hawana kazi ya kuajiriwa wala kipato cha
uhakika lakini wanakula kila siku – na wengine wanalewa, kwa sababu ya ndugu,
jamaa na rafiki zao. Na hapa ndipo ninapofanya ukosoaji wa ripoti hii.
Ripoti
imejikita sana kwa Marekani, Ulaya, Amerika na Asia kwa kiasi fulani. Ripoti
hii haikuwa na mtu kama Rojas ambaye angeeleza kuhusu furaha, utajiri na
umasikini katika muktadha wa Mwafrika. Kama
kungekuwa na Mwafrika wa kueleza undani wetu, bila shaka kuna mambo kwenye
ripoti ile yangeweza kubadilika. Kwa mfano, kigezo cha kipato na furaha hakina
maana sana huku kwetu.
Mfano
wa pili ni kigezo cha ukarimu. Swali lililoulizwa na watafiti kwenye utafiti
ule lilisema; “ Je, umewahi kuchangia mfuko wowote wa kusaidia ubinadamu?”. Hili
swali kwa Afrika ni tata. Ni kweli kwamba Afrika haina mifuko ya kusaidia
ubinadamu kama wenzetu walivyo na vitu kama Oxfam nk. Lakini hilo halimaanishi
kwamba sisi si wakarimu.
Ni
kawaida kwa Mtanzania mmoja kuhudumia familia tatu; ya kwake na mkewe, ya
wazazi wake na ya mwenza wake kama yuko kwenye ndoa.
Labda
nitoa mfano wa Mwalimu Nyerere. Kwenye kitabu cha
“Tukimbie wakati wengine wakitembea”, ilielezwa kwamba kuna wakati nyumbani kwa Nyerere kulikuwa na watu takribani 34. Mtu mmoja, Nyerere alikuwa na jukumu la kuwalisha na kuwahudumia watu wote hao!
“Tukimbie wakati wengine wakitembea”, ilielezwa kwamba kuna wakati nyumbani kwa Nyerere kulikuwa na watu takribani 34. Mtu mmoja, Nyerere alikuwa na jukumu la kuwalisha na kuwahudumia watu wote hao!
Huyu,
angeulizwa kwenye utafiti huu, swali ambalo limeulizwa, angeonekana hana
ukarimu kwa sababu hajachangia mfuko wa kusaidia ubinadamu.Na
hii yote ni kwa sababu kwenye utamaduni wa Mwafrika, jukumu la kulea ni la
jamii nzima na si la mtu mmoja tu. Wenzetu wa Finland hawana majukumu ya namna
hii na ndiyo maana wanachangia kwenye mifuko ya kusaidia na kuonekana ni
wakarimu.
Lakini,
haya mambo yangeweza kuelezwa vizuri zaidi kama utafiti huu ungemhusisha
‘Mariano Rojas’ kutoka Afrika. Kwa bahati mbaya, Afrika haikuangaliwa kwa jicho
linalofaa katika utafiti huu. Ndiyo
maana nasema, ni muhimu sana kwa bara letu kuwa na vyombo vyake vyenyewe vya
kufanya utafiti. Hatuwezi kupiga hatua kutoka hapa tulipo kwa kufanyia kazi
tafiti ambazo zimefanywa kwa kuzingatia muktadha wa waliolipia zifanywe.
Kama hatukulipia utafiti wenyewe, yanini wahangaike nasi?
Kama hatukulipia utafiti wenyewe, yanini wahangaike nasi?
Ezekiel
Kamwaga
Dar es Salaam
16/03/2018
Dar es Salaam
16/03/2018
No comments:
Post a Comment
Maoni yako